พระคาถาขออโหสิกรรมนี้เป็นคาถาที่หลวงพ่อเงินวัดบางคลานท่านได้เจริญภาวนาทุกวันก่อนบิณฑบาต ว่ากันว่าเป็นการแผ่เมตตาไปยังสัตว์โลกด้วย เมื่อสวดภาวนาแล้วจะช่วยให้ชีวิตเปลี่ยนจากร้ายกลายเป็นดีช่วยการแก้กรรมได้อย่างไม่น่าเชื่อ!!!

คาถาแก้กรรมหลวงพ่อเงิน หรือพระคาถาขออโหสิกรรม ของหลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน

พุทโธ กัมมัฏฐาโม กรรมมะจุติสัมพุทโธ

(กรรมใดๆ ก็ขอให้อโหสิกรรมต่อกัน ด้วยอานุภาพพระสัมพุทโธ)

ปรากฏว่าการเจริญพระคาถานี้ทำให้จระเข้ตัวนึงที่ชื่อ ‘ไอ้สี’ เลิกอาละวาดและเลิกทำร้ายคนเดินเรือในแม่น้ำน่าน เพราะว่าหลวงพ่อเงินท่านจะภาวนาทุกครั้งตอนที่บิณฑบาต(ทางเรือ) ส่วน ‘ไอ้สี’ มันจะคอยว่ายน้ำตามเรือเท่านั้นโดยที่ไม่ทำอะไรผู้คน ว่ากันว่าบางทีถ้าหลวงพ่อเงินท่านจะข้ามแม่น้ำ ‘ไอ้สี’ มันจะว่ายมาที่ท่าน แล้วหลวงพ่อเงินก็จะนั่งบนหลังมันและข้ามน้ำไป (ซึ่งเป็นพระคาถาเดียวกับที่สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พฺรหฺมรํสี)ใช้สะกดจระเข้) และผู้ที่เป็นเจ้าของวิชานี้คือหลวงพ่อใหญ่เมืองพิจิตรซึ่งเป็นหนึ่งในอาจารย์ของสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พฺรหฺมรํสี) และคาถานี้หลวงพ่อไป๋วัดท่าหลวง ท่านได้ใช้เสกตะกรุดกระดูกแร้งจนลือเลื่องมาแล้วเช่นกัน

คาถาแก้กรรมหลวงพ่อเงิน มีที่มาอย่างไร

ส่วนที่มาของพระคาถานี้……ว่ากันว่าที่เมืองสาวัตถีว่า มีตายายคู่หนึ่ง ทั้งสองคนมีอาชีพหาปลา แต่ตลอดทั้งชีวิตสองตายายคู่นี้ไม่เคยทำความดีเลย วันหนึ่งพระพุทธเจ้าทรงทราบด้วยปรมาภิเษกสัมโพธิญาณว่าตากับยายคู่นี้เคยถวายสังฆทานแก่สมเด็จพระพุทธตัณหังกรมาก่อน แต่ก็มีกรรมเนื่องจากตายายคู่นี้เคยยักยอกเงินในสมัยพระพุทธเมธังกร ทำให้ผลกรรมจากการกระทำนั้นทำให้ตายายคู่นี้ต้องตกเป็นคนทุกข์ยากหลายชาติ

พระพุทธองค์ทรงเห็นอนาคตของทั้งสองตายายนี้ว่า จะต้องหมดอายุขัยภายใน 7 วัน ดังนั้นพระองค์จึงควรสอนให้สองตายายรู้จักการภาวนาเพื่อไม่ให้ไปสู่ทางอบายภูมิ รุ่งเช้าพระพุทธองค์ทรงเสด็จไปหาตากับยาย ณ ที่พักอาศัยของทั้งคู่ พอไปถึงพระองค์ได้ทรงแสดงพระฉัพพรรณรังสี จนทั้งคู่นั้นเกิดความเลื่อมใส 

ทั้งสองตายายได้นำห่อข้าวยาคูใส่บาตร พระพุทธองค์ทรงถามว่า…อยากรวยไหม ตากับยายก็บอกว่าอยาก พระองค์ทรงบอกว่าตถาคตจะให้คำภาวนาแล้วจะรวยตายายก็ดีใจ แต่ต้องนั่งบ่นภาวนาไปนะและห้ามจับปลานะ ตายายทั้งสอง ได้รับคำและนั่งภาวนาดังคำที่พระพุทธเจ้าทรงให้ ซึ่งนั่นก็คือ ‘พุทโธ กัมมัฏฐาโมกรรมมะจุติ สัมพุทโธ’ ตายายทั้งคู่ก็ภาวนาตามนั้น

ผ่านไปสิ้น 7 วัน ทั้งสองก็ตายลงตามที่พระพุทธองค์ได้ทรงเห็นอนาคตของคู่ นายนิริยบาลได้มารับตัวตายและยายไป แต่จิตที่ภาวนาไว้อย่างมุ่งมั่นก่อนที่ทั้งคู่จะตายนั้น ทำให้ดวงวิญญาณของทั้งสองจิตจับที่คำภาวนาไปตลอดทาง และเมื่อไปถึงสำนักพระยายมราช นายบัญชีก็ได้อ่านความดีและความเลวของดวงวิญญาณทั้งสอง จากนั้นได้เรียกวิญญาณของเหล่าสรรพสัตว์ ทั้ง กุ้ง ปลา เต่า ที่ตาและยายเคยฆ่ามาให้การ ผลปรากฏว่าไม่มีวิญญาณไหนมาเลย แต่ก็มีเต่ามาบอกว่า ‘ตาและยายทั้งสองนั้นได้ภาวนาคาถานี้ก่อนจะตาย ซึ่งคาถานี้เป็นการแผ่เมตตาขออโหสิกรรม ฉันไม่โกรธเธอหรอกและพร้อมอโหสิกรรมให้’ จากนั้นเต่าก็ได้เดินจากไป

หลังจากได้ยินดังนั้น พระยายมราชจึงเสด็จลงมาจากบัลลังก์และตรัสกับตาและยายว่า ‘ไม่มีเจ้าทุกข์และตายายได้ใส่บาตรองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธ เจ้าทั้งสองจึงไปเกิดที่จาตุมหาราชิกาได้’

หลังจากได้ยินเช่นนั้น ทั้งตาและยายต่างก็สงสัยว่า ตนทั้งคู่ต่างได้ฆ่าเหล่าสรรพสัตว์มากมายนัก ไม่ว่าจะเป็นทั้ง กุ้ง ปลาและเต่า แต่ทำไมจึงได้ไปสวรรค์อีก พระยายมราชจึงได้ตรัสว่า ‘ก็พระที่พวกเจ้าเจอคือ องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระคาถาที่ให้สวดซึ่งก็คือ…พุทโธ กัมมัฏฐาโม กรรมมะจุติ สัมพุทโธ ซึ่งแปลว่า กรรมใดๆ ก็ขอให้อโหสิกรรมต่อกันด้วยอานุภาพพระสัมพุทโธ นะสิ พวกโจทก์ก็เลยอโหสิกรรมให้ทั้งหมด

ท่านก็ว่าดวงจิตเจ้าทั้งสองผูกกับคำภาวนานี้ ผู้ถึงพระพุทโธเป็นพุทธานุสสติกรรมฐานไม่อาจลงอบายภูมิได้ต้องไปจตุมหาราชิกาขึ้นไป

หลังจากนั้นพระโมคคัลลานะได้ไปพบเทพบุตรเทพธิดาทั้งสองนี้ จึงได้จดจำพระคาถานี้ไว้และตกทอดมายังพระครูใหญ่วัดเมืองพิจิตรอาจารย์สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พฺรหฺมรํสี)และหลวงพ่อเงินบางคลานอีกที ได้เรียนกันและจำสืบมา”